Ηρακλής Ρεράκης, Ο ενανθρωπήσας Θεός: Στην Εκκλησία Σωτήρας, στο σχολείο ισάξιος με τα είδωλα!

Ο ενανθρωπήσας Θεός: Στην Εκκλησία Σωτήρας, στο σχολείο ισάξιος με τα είδωλα!

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής –Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Ο Χριστός γεννάται, όπως μαρτυρεί ο Μέγας Αθανάσιος, ως Σωτήρας του κόσμου, με σκοπό «να βοηθήσει στην ανάπλαση του ανθρώπου, που ο ίδιος έπλασε».

Οι Απόστολοι του Χριστού έλαβαν εντολή να διαδώσουν το Ευαγγέλιο της σωτηρίας σε όλα τα έθνη. Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος ήλθε στην Ελλάδα εδώ και 20 αιώνες περίπου, κηρύττοντας τον Χριστό, ως Σωτήρα και Λυτρωτή, βοηθώντας έτσι τον Ελληνισμό να αρνηθεί, σταδιακά και εν ελευθερία, τους ψεύτικους Θεούς - είδωλα και να υιοθετήσει τη νέα πίστη του Ιησού Χριστού, που αποτέλεσε, έκτοτε για τους Έλληνες, την πνευματική πυξίδα καθοδήγησής τους προς τη αληθινή σωτηρία και λύτρωση.

Ο Απόστολος Παύλος, όργωσε την Ελλάδα, διδάσκοντας στην ελληνική γλώσσα, και σε αυτήν έστειλε πολλές από τις Επιστολές του προς Έλληνες. Στην ελληνική γλώσσα, επίσης, γράφτηκαν και τα άλλα βιβλία της Καινής Διαθήκης καθώς και το μεγαλύτερο μέρος των έργων των Πατέρων της Εκκλησίας και σε αυτήν έγιναν οι συζητήσεις και διατυπώθηκαν οι αποφάσεις των Μεγάλων και καθοριστικών για την χριστιανική πίστη Οικουμενικών Συνόδων της Εκκλησίας.

Η Ελλάδα υποδέχτηκε και φιλοξένησε επίσης Αποστόλους, όπως ο Ιωάννης ο Θεολόγος, ο Απόστολος Ανδρέας, ο Πρωτόκλητος, ενώ σε αυτήν γεννήθηκαν και αγίασαν χιλιάδες άγιοι και αγίες, όσιοι και οσίες, μάρτυρες και νεομάρτυρες. Στην Ελλάδα, επίσης, υπάρχει και ακμάζει, εδώ και αιώνες, ο Μοναχισμός (Άγιον Όρος, Μετέωρα και τόσες άλλες Μονές και Ασκητήρια), που διακονεί και προβάλλει σε όλη την οικουμένη την ορθόδοξη χριστιανική πίστη.

Όλα αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω και πολλά άλλα αποτελούν χαρακτηριστικά της θρησκευτικής ταυτότητας και της πολιτισμικής κληρονομιάς και αυτοσυνειδησίας του ελληνικού λαού αλλά, παράλληλα, παρακαταθήκες υψηλής πνευματικής αξίας, με παγκόσμιες διαστάσεις. Γι αυτό η χριστιανική πίστη, σε όλες τις εποχές, ακόμη και στους αιώνες της αιχμαλωσίας του Ελληνισμού σε αλλόδοξους και αλλόθρησκους κατακτητές, φυλασσόταν ως κόρη οφθαλμού, προβαλλόταν και διατηρείτο, μέσω της διδασκαλίας της, ως στοιχείο ταυτότητας, ενώ τυχόν απώλεια ή αλλοίωσή της, σήμαινε τραυματισμό της πολιτισμικής συνείδησης με άμεσες πνευματικές και ηθικοκοινωνικές συνέπειες.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας, ως πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας, εκτιμώντας τον ρόλο της Ορθόδοξης χριστιανικής αγωγής στα σχολεία, μέσα στο γενικότερο εκπαιδευτικό και πολιτικό του έργο, τόνιζε, σε οδηγίες του προς τους δασκάλους της χώρας: «Θέλετε καταβάλει θεμέλιον της παιδείας εις τας απλάς ψυχάς των παίδων τον φόβον του Θεού, που είναι η αρχή της σοφίας, και στοιχειούντες αυτούς εις την αληθινή παιδεία, την ευσέβειαν, θέλετε τους διδάσκει τα αληθινά του χριστιανού χρέη και τα του αγαθού πολίτου καθήκοντα δια της ηθικής προσαρμοζόμενης εις τον ουράνιον νόμον του ιερού Ευαγγελίου».

Ωστόσο, 190 χρόνια, αργότερα, εορτάζοντας, στην Ελλάδα του Καποδίστρια, τη Θεία Γέννηση, διαπιστώνουμε, δυστυχώς, ότι η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, περιφρονώντας αυτό που παραδοσιακά πιστεύει εδώ και 2000 χρόνια η ελληνική ψυχή, προσπαθεί, με την ισχύ της εξουσίας, να μεθοδεύσει το ξερίζωμα της πίστης που μας έφερε ο Θεάνθρωπος, μέσω της αλλοίωσης και της υποτίμησης της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας και ζωής, που προγραμματίζει και εφαρμόζει στα ελληνικά σχολεία.

Τα νέα Θρησκευτικά, που ισχύουν από το 2016, διδάσκουν στους ορθόδοξους μαθητές, ισότιμα, ισάξια και παράλληλα με την πίστη τους, όλες τις θρησκείες, ως να είναι αβάπτιστοι και χωρίς πίστη και πρόκειται να επιλέξουν μία από τις διδασκόμενες θρησκείες. Πρόκειται για προπαγάνδα στην πολυθρησκεία ή πολυθεϊα, που σημαίνει προσηλυτισμό και μάλιστα μικρών παιδιών σε άλλες πίστεις και σε άλλους Θεούς, μια αντιχριστιανική επομένως διδασκαλία, που θεωρήθηκε ανέκαθεν από τους Αποστόλους, τους Πατέρες και τους Αγίους, αντίθετη και επικίνδυνη για όλους τους Χριστιανούς μικρούς και μεγάλους.

Είναι αποκαλυπτικά, μάλιστα, όσα έγραψε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος, απευθυνόμενος προς την πολιτική ηγεσία, τον Σεπτέμβριο του 2016, μόλις είδε όλα όσα διδάσκονται στα νέα πολυθρησκειακά Προγράμματα και Βιβλία του μαθήματος των Θρησκευτικών. Διαπιστώνοντας ότι η διδασκαλία των θρησκειών σε ορθόδοξους μαθητές, αφενός δεν γίνεται επιστημονικά, δηλαδή μία - μία ξεχωριστά, αλλά όλες μαζί, ως συνονθύλευμα και, αφετέρου, ότι δεν γίνεται πλέον προς πληροφόρηση, όπως γινόταν πάντοτε, αλλά προς βίωση και πίστη, έγραψε μεταξύ άλλων ότι τα νέα θρησκευτικά είναι «απαράδεκτα και επικίνδυνα», ότι «δεν θα αποδώσουν καρπούς, αλλά μεγάλη ζημιά στην παιδεία και στην κοινωνία», «θα προκαλέσουν σύγχυση και αμφιβολία» και ότι «πρόκειται, όχι για θρησκευτικά, αλλά για επιχείρηση αλλοιώσεως της πίστεώς μας». Σημειώνουμε ότι τα Προγράμματα και τα Βιβλία, από τότε έως σήμερα, παραμένουν σχεδόν τα ίδια και ότι ο Μακαριώτατος δεν έχει ανακαλέσει τίποτα από αυτά που είχε γράψει.

Βέβαια, είναι γνωστό ότι στο χώρο της πολιτικής και στο όνομα μιας δήθεν προόδου, κυριαρχεί ένα εκκοσμικευμένο μεταχριστιανικό και μετανεωτερικό πλαίσιο αποδόμησης ή σχετικοποίησης και άρνησης όλων των ελληνορθόδοξων αρετών, προτύπων και αξιών, μέσω των οποίων δομούνταν, βιώνονταν και διατηρούνταν, διαχρονικά, τα πιστεύω και τα οράματα του ελληνικού λαού.

Στο πλαίσιο αυτό, σχεδιάζεται, καθώς φαίνεται, από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας μια πνευματική μετάλλαξη της χώρας, βασισμένη σε μια μετανεωτερική αντίληψη, που υποτιμά, περιφρονεί και αποδομεί κάθε τι που σχετίζεται με την παράδοση και επιδιώκει να επιβάλει, ως νέο, αυτό που στην ουσία, δεν ανανεώνει και δεν αναπλάθει τον άνθρωπο. Έτσι, ο Θεάνθρωπος Χριστός και όλο το σωτηριακό του έργο, δεν αντιμετωπίζεται, πλέον, ως πρόταση αναγέννησης, ανακαίνισης και πνευματικής ελευθερίας, αλλά ως παρότρυνση προς οπισθοδρόμηση, συντήρηση ή αναπαλαίωση.

Στο πλαίσιο αυτό, επιχειρείται στο ελληνικό σχολείο μια έμμεση και μεθοδευμένη δίωξη και αποπομπή της διδασκαλίας και της ζωής του Ευαγγελίου της σωτηρίας. Είναι εμφανές ότι τα νέα θρησκευτικά στοχεύουν, αφενός, στην αλλοιωμένη και ελλιπή διδασκαλία της ορθόδοξης πίστης και, αφετέρου, στη σταδιακή διάβρωσή της, μέσω της παράλληλης και ισότιμης με αυτήν διδασκαλίας των Θρησκειών. Οι επίδοξοι αποδομητες ελπίζουν ότι βήμα – βήμα, μέσω της πολυθρησκείας, θα επιτευχθεί η σύγχυση, ο συγκρητισμός, ο μηδενισμός και, τελικά, η θρησκειοποίηση ή αποορθοδοξοποίηση της Ορθοδοξίας και της ελληνικής κοινωνίας και η επιβολή και επικράτηση μιας διαθρησκειακής θρησκευτικότητας, με σταδιακή εξίσωση και ομογενοποίηση όλων των θρησκειών.

Στην πραγματικότητα, όμως, όλες οι θρησκείες και οι Θεοί, που προσπαθούν να επιβάλουν στους ορθόδοξους μαθητές, ως ισότιμους με τον Χριστό, είναι είδωλα, αφού ένας είναι ο αληθινός Θεός, ο Τριαδικός Θεός. Τα Χριστούγεννα είναι μοναδικό φαινόμενο στην ανθρώπινη Ιστορία, διότι μία και μοναδική φορά εορτάζει η ανθρωπότητα τη μοναδική ενσάρκωση και φανέρωση Θεού στον κόσμο, στο πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Όλοι οι Θεοί, εκτός από τον Τριαδικό, εφευρέθηκαν (δημιουργήθηκαν), από τη φαντασία, το φόβο ή τη διανόηση των ανθρώπων και δεν υπάρχει κανείς, πλην του Θεανθρώπου Χριστού, που να έχει φανερωθεί στην ανθρώπινη Ιστορία, ως ιστορικό πρόσωπο και αληθινός Θεός, ταυτόχρονα.

Κατά συνέπεια, οι Ορθόδοξοι Έλληνες πιστεύουν και θα πιστεύουν στον ενανθρωπήσαντα αληθινό Θεό της ορθόδοξης πίστεώς τους και Αυτόν μόνο θεωρούν ως αληθινό Θεό, οποιαδήποτε μέσα και αν εφαρμόζουν οι όποιοι έσωθεν και έξωθεν διώκτες των ιερών και των οσίων της πίστεως του ελληνορθόδοξου λαού.

Για τον λόγο αυτό, μάλιστα, οι ορθόδοξοι γονείς επιστρέφουν, ως απαράδεκτα, τα βιβλία-φακέλους των Θρησκευτικών στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, που αμφισβητούν και αλλοιώνουν την πίστη των παιδιών τους.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 20.12.2017