14/2/18

Εγκύκλιος Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ για την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή

γαπητοί δελφοί, γία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή ρχεται.
«Τ στάδιον τν ρετν νέκται· ο βουλόμενοι θλσαι εσέλθετε».
γία μας κκλησία τήν περίοδο ατή προσφέρει στή ζωή το κάθε χριστιανο
μία προσωπική εκαιρία: νά κυβερνήση τόν αυτό του, πως λένε ο γιοι Πατέρες. Ο ψυχικοί καί σωματικοί γνες,  γώνας τς νηστείας, γώνας τς γρυπνίας, γώνας τς προσευχς, γώνας τς καθάρσεως καί γώνας στά πνευματικά καθήκοντα, πού εναι πολύ περισσότερα πό τίς λλες περιόδους το χρόνου, εναι ο ρίζουσες γιά νά κυβερνηθε πνευματικά o νος, ψυχή καί τό σμα, μέ προορισμό τή συνάντηση μέ τόν ναστημένο Χριστό. γωνιζόμενος νθρωπος μέσα σέ ατήν τήν γωνιστική περίοδο τς Τεσσαρακοστς ρχεται ντιμέτωπος μέ τόν αυτό του καί νασυγκροτεται.

Πρώτη προσπάθεια εναι μετάνοια. ν μέσα στήν καθημερινή βιοτή εναι ναπόφευκτη πολυδιάσπαση γιά τίς βιοτικές μέριμνες πού εναι ναγκαες καί παιτον μεγάλη δύναμη καί προσπάθεια νά ρθουν σέ πέρας, φο νθρωπος ζε καί παλεύει στόν κόσμο ατό μέ δυσκολίες καί βεβαιότητες, ν κόπω καί μόχθω νύκτα καί μέρα, ντούτοις φείλει νά ναζητ «τήν ψυχή του βαθιά». μετάνοια εναι πανεκτίμηση τν σφαλμάτων καί τν ποτυχιν στή σχέση το νθρώπου μέ τόν λλο νθρωπο καί στή σχέση του μέ τόν Θεό. Εναι βέβαιη ασθηση καί πίγνωση τς μαρτίας καί τς σθένειάς μας. μετάνοια δέν κφράζει μία ψυχολογική δυναμία, οτε εναι μία λογική κτίμηση γιά τό πόσα λάθη γιναν σήμερα, οτε πίσης εναι νας νοχικός κρύφιος ατοέλεγχος πού πιθανότατα θά δικαιολογήσει γιά μία κόμη φορά τό γώ μας. ν σημερινός νθρωπος χει συνηθίσει νά μή λογοδοτε, νά μήν πολογεται καί νά ψηφ τόν Δημιουργό του, μετάνοια πού δίδεται πό τόν Θεό ς χάρη, ς «δεύτερο βάπτισμα», «βάπτισμα μετανοίας» κατά τόν γιο Συμεών τόν Νέο Θεολόγο, εναι μία θαρραλέα πόφαση καί πράξη: νθρωπος χει πίγνωση καί συναίσθηση τς μαρτωλότητάς του, λογοδοτε γιά τίς μαρτίες του μέ συνείδηση, πολογεται στόν Θεό μέ ταπείνωση καί ζητ τό λεός Του μέ παρρησία. Μετάνοια εναι συνειδητοποίηση καί καθομολόγηση τν ατιν πού διέκοψαν καί νέστειλαν τή σχέση μας μέ τόν γαπημένο Κύριο, καί ταυτόχρονα εναι παρακλητική ατηση πανασύνδεσης μαζί Του. νθρωπος πού βρίσκεται ν μετανοί χει τήν στάση το δάμ πού βλέπουμε στήν εκόνα τς ναστάσεως. Γονυκλινής κτείνει τά χέρια του μπροστά στόν ναστημένο Χριστό τά ποία κενος κρατ σφικτά ξαιτίας τς πειρης γάπης Του, αροντας τόν πό τόν θάνατο καί τό σκότος το δη πρός τή Ζωή καί τό γιο Πρόσωπό Του.
   Μέ τόν τρόπο ατό λοιπόν, γαπητοί μου, γωνιζόμενος νθρωπος μέσα σέ ατήν τήν περίοδο τς Τεσσαρακοστς ατεται πρός τόν Θεό. Ατεται καί ζητ τό λεος καί τήν Χάρη το γίου Πνεύματος. Στόν αώνα τοτο Παράκλητος, τό Πνεμα τό γιο, πνέει καί γιάζει τόν νθρωπο καί τόν κόσμο γιά νά στέκει ρθιος καί νά πάρχει. ν πρωτοβουλία γιά τόν πνευματικό  γώνα νήκει στόν νθρωπο, διος πνευματικός γώνας νήκει στό γιο Πνεμα. Παράκλητος σημαίνει καί εναι Ατό τό Πρόσωπο πού δίνει δύναμη, πού φέρνει χαρά καί παρηγοριά, πού γιάζει τούς πάντες καί τά πάντα. Καί πράγματι, τό γιο Πνεμα εναι Ατό τό Πρόσωπο πού παρηγορε τόν γωνιζόμενο νθρωπο, ποος ποθε νά βρε τόν τρόπο νά ξαναενωθε μέ τόν Θεό. Τό γιο Πνεμα εναι Ατό τό Πρόσωπο πού πιδαψιλεύει δύναμη γιά νά ναδυθε νθρωπος πό τήν σκοτεινιά πού γεμίζει τήν ψυχή του. Διότι ατή σκοτεινιά εναι καταθλιπτική ρνηση τς χαρς. Καί τό γιο Πνεμα φέρνει τήν χαρά το Θεο, στε νά χαιρόμαστε κατά Θεόν, πως πόστολος Παλος ξερε νά χαίρεται ν μέσω διωγμν, βασάνων, λιμο καί φόβου. Τό γιο Πνεμα λοιπόν εναι πού θά πάρει ,τι εναι το Χριστο καί θά μς τό φανερώσει. Τό φανερώνει σέ λους νεξαιρέτως τούς νθρώπους πού θά γωνιστον, θά πιστέψουν καί θά ατηθον πρός τόν Θεό. Διότι Θεός ψάχνει τρόπο νά σώσει τόν γωνιζόμενο νθρωπο καί νά τόν καλέσει στό διο Τραπέζι μέ τόν ναστάντα Χριστό.
γωνιζόμενος νθρωπος λοιπόν μέσα σέ ατήν τήν περίοδο τς Τεσσαρακοστς ατεται τή Χάρη γιά νά φτάσει στή Μεγάλη καί Λαμπρή Συνάντηση μέ τόν Σταυρωμένο καί ναστημένο Θεό.
γία κκλησία μς εναι τό κέντρο, κοινή τράπεζα λων μας, κε πού πάντοτε μς συντροφεύει Χριστός στήν Μεγάλη καί Λαμπρή Συνάντηση. Κάθε μέρα τς Μεγάλης Τεσσαρακοστς δηγε μέ κρίβεια στήν κορυφαία καί σωτήρια συνάντηση μέ τόν ναστημένο Χριστό. ν ποχή μς χαρακτηρίζεται πό τήν προσπάθεια κατάργησης τν ορτν το Θεο καί τήν ντικατάστασή τους πό τίς ορτές τν νθρώπων, πολιτιστικο καί παγανιστικο χαρακτήρα, δέν πρόκειται γιά κάτι λλο παρά γιά τήν ρνηση ατς τς Μεγάλης καί Λαμπρς Συνάντησης μέ τόν Χριστό. φησυχασμός, τρυφηλότητα καί μυωπική ατάρκεια το νθρώπου ρνονται ατή τή Συνάντηση, ρνονται τήν γιορτή τς μεγάλης χαρς.
Ποιοί εναι μως ο ροι πού ματαιώνουν τήν Μεγάλη καί Λαμπρή Συνάντηση; πως λέγει σιος φραίμ Σύρος στήν προσευχή πού διαβάζουμε τήν περίοδο ατή τό «πνεμα ργίας, περιεργείας, φιλαρχίας καί ργολογίας» εναι ο «καθημερινές σθένειες» το νθρώπου ο ποες ν δέν προληφθον  φθείρουν συνεχς τήν ψυχή του.
Διότι ργία, δηλαδή ραθυμία καί κηδία, δημιουργε βραδύτητα καί κινησία στόν νθρωπο. Μέ τή ραθυμία νθρωπος δέν ξεκουράζεται λλά βαραίνει. Παύει νά κινεται, παύει νά θέλει νά πάει στή Μεγάλη καί Λαμπρή Συνάντηση μέ τόν Χριστό.
περιέργεια φανερώνει να ασθημα νεπάρκειας, μία λλειψη, να ψυχικό κενό, τό ποο μέ τή σειρά το παρακινε τόν νθρωπο νά τό γεμίσει μέ πληροφορίες πού τόν κάνουν κόμη περισσότερο περίεργο καί βεβαίως λιγότερο σοφό καί σώφρονα. Γεμίζει τό κενό μέ κενό καί χι μέ τήν Χάρη το Θεο. Διότι ν γεμίζει μέ τήν παρουσία Το Θεο, νθρωπος προετοιμάζεται γιά τή Μεγάλη καί Λαμπρή Συνάντηση μέ τόν Χριστό.
φιλαρχία πάλι, εναι πώλεια τς ταυτότητος το νθρώπου, νας ποπροσανατολισμός πό τό «ποιός» εναι Θεός καί «ποιός» νθρωπος. Εναι μεγάλος πειρασμός τς ξουσίας πί νθρώπου καί κόσμου. Βλέπει φ’ ψηλο, ς θεός, τόν πλησίον, ασθάνεται πάντοτε τι διαθέτει κάτι καλύτερο πό τόν λλο καί πό ατή τήν αταπάτη δέν χει κανέναν λόγο νά συναντήσει τόν Θεό ρνούμενος τή Μεγάλη καί Λαμπρή Συνάντηση.
Τέλος, ργολογία εναι ατή πού συμπαρασύρει καί ποδιοργανώνει πλήρως τήν νότητα το νθρώπου, ταν ατός μέ διακρισία καί μετροέπεια κφέρει πολυλογία φλύαρη καί περιττή, ντί νά συγκρατε καί νά συγκροτε μυστικά καί μέ πνευματική συχία τόν λόγο του καί τόν αυτό το προετοιμαζόμενος γιά τήν Μεγάλη καί Λαμπρή Συνάντηση.   
  ργία, περιέργεια, φιλαρχία καί ργολογία, λοιπόν, εναι ο ροι πού ψυχραίνουν τήν καρδιά το νθρώπου καί ντιθέτως θερμαίνουν τή συνειδητή διαφορία, τήν παξίωση, καί τό νικανοποίητό του νθρώπου. Εναι ο ροι τς ρνησης τς Θείας Χάριτος. Εναι ο ροι τς τραγωδίας το παγιασμο το νθρώπου.
   γωνιζόμενος νθρωπος μέσα σέ ατήν τήν γωνιστική περίοδο τς γίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστς, γαπητοί μου, χει νά πιτελέσει να δύσκολο ργο τό ποο θέλει θάρρος καί ατοέλεγχο: νά ντιστρέψει τούς ρους καί νά κυβερνήσει τόν αυτό του. Κι ατό θέλει σωφροσύνη, ταπεινοφροσύνη, πομονή καί γάπη. Θέλει μετάνοια καί φιλακολουθία. Θέλει σκηση καί νηστεία.
τσι θερμαίνουμε τήν καρδιά μας ο νθρωποι, γαπητοί μου. τσι ατούμεθα τήν Χάρη το Παρακλήτου. τσι συναισθανόμαστε, συγχωρομε καί γαπομε τόν πλησίον μας. Γιά νά μπορέσουμε στό τέλος τς γίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστς νά φτάσουμε στήν Μεγάλη καί Λαμπρή Συνάντηση τς ναστάσεως, στήν ορτή τν ορτν, στήν Κοινή Τράπεζα το Πάσχα που « μελιζόμενος καί μή διαιρούμενος, πάντοτε σθιόμενος καί μηδέποτε δαπανώμενος, λλά τούς μετέχοντας γιάζων» ναστημένος Χριστός μας μς ναμένει μέ λη Του τήν γάπη γιά τήν σωτηρία μας.
Καλή καί ελογημένη γία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή 
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ 

+ Πειραις ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)